Yummie, wat is de smaak van winst toch lekker!

Het is weer een hele tijd geleden dat wij van ons hebben laten horen. Dat klopt, het heeft de afgelopen tijd niet altijd even meegezeten. We zijn van de C-Jeugd naar de B-Jeugd gegaan, en dat heeft een beetje tijd nodig om te wennen. Gelukkig begint het team steeds meer te draaien en vandaag kregen we weer een kans om te laten zien dat we kunnen. VC Yum uit Hoogvliet was de tegenstander van vandaag. Een team waar we nog nooit tegen gespeeld hebben, dus we open de wedstrijd in. Dit deden we ook en het had gelijk zijn resultaat. We speelden rustig ons spelletje waar de afgelopen weken op getraind hebben. We hebben veel mooie rally´s in drieën gespeeld en verdedigend stond iedereen goed op te letten. Hierdoor konden we een mooie aanvallende druk neerzetten. Het enige wapenfeit wat Yum in te brengen had was hun blokkering. De gemiddelde lengte van dat team was al gauw 10 centimeter langer dan ons, en de gemiddelde leeftijd waarschijnlijk 2 jaar ouder. Dit is niet heel erg relevant gebleken, want we wonnen met 25-19 de eerste set. Hiermee hadden we nu al 2 keer zo veel punten als vorig seizoen bij elkaar, en we hebben nog 3 sets (hopelijk) te gaan. Zo makkelijk als dat we het ons zelf maakten, zo moeilijk maakte we het ons zelf in de tweede set. Toen leek volleybal echt een verschrikkelijk ingewikkelde sport, of in elk geval geen teamsport. We stonden naar elkaar te kijken en niemand pakte ineens meer een bal. Serverend hadden nog wat individueel succes, maar dat was het dan ook wel. Zelfs met Noël als breekijzer lukte het niet en verloren we de set met 15-25. Dom en onnodig was de conclusie van Bertijn. Gelukkig herpakten we onszelf in de derde set. Er werden weer goede rally’s gespeeld. We zaten goed kort achter het blok te verdedigen, alle geslagen ballen werden opgeraapt en we zaten zelfs (goed) op te letten op de geprikte ballen in het centrum. Loon naar trainingsarbeid zullen we maar zeggen. De sfeer zat er ook lekker in, waar ook het publiek zijn aandeel in had. Dit was best bijzonder, want Yum bleek een trouwe fanclub te hebben die de hele reis naar Hardinxveld-Giessendam had gemaakt op de vroege zaterdagochtend. Dit was misschien de beste set die we in tijden gespeeld hebben en uiteindelijk zijn we met 25-11 nog heel erg vriendelijk geweest voor Yum. De winst leek zo goed als binnen. De vierde set begon ook erg goed. Er zat een rally tussen waarbij Susan de Rover (We hebben sinds het vorige verslag, ergens vorig jaar, er een Susan bij gekregen) een hele mooie redding had. Met een stand van 7-12 leken we de set uit te kunnen bouwen, maar plots zakte het helemaal in. Ondanks dat Bertijn nog zei dat hij geen zin had in een vijfde set, leek de rest hier toch anders over te denken. Of het nu te maken heeft met druk en spanning, of was Yum nu ineens zo goed geworden. Hoe dan ook, het we gaven het ineens helemaal weg. Het werd 22-25 voor Yum. Toch een vijfde set. Hierin begonnen we zoals we geëindigd waren. Dit gold zowel qua opstelling als voor het gespeelde spel. Het volleybal was werd er niet beter op, maar spannend was het wel. Helaas leek Yum aan het langste eind te trekken. Met een stand van 3-8 wisselden we van kant. Met een time-out en een laatste motiverende speech van Bertijn probeerden we er nog iets van te maken. 4 rommelige rally’s later stond het 5-10 en toen stond de MVP (volgens de schrijver van dienst) op. Met wel 7 goede services, die allemaal bovenhands waren legde Ilze ineens uit het niets een hele sterke servicedruk neer, bovenhands uiteraard. Hier zaten zeker een paar ketsers bij, maar de rest van het team leek ook ineens het licht te zien. We stonden als team met elkaar op en we gingen er weer voor. Terwijl Bertijn inmiddels nauwelijks stem meer over had van het aanmoedigen, wat het publiek gelukkig over nam, knokten we ons naar een 12-10 voorsprong. Wat volgden waren 6 zenuwslopende rally’s. Nee, technisch zal er vast voldoende aan te merken zijn op het spel. Dat is dan maar voor de training, maar het presteren onder druk voor een gevulde tribune is niet te trainen. Het was fantastisch om te zien hoe iedereen voor elkaar door het vuur ging en uiteindelijk pakten we met 15-13 de laatste set. Een fantastische wedstrijd voor de neutrale kijker en een prachtige overwinning, wat goed uiteraard goed is voor het sfeer het vertrouwen. Zo gingen we allemaal zeer tevreden het weekend in.