Speelt hoopgevend maar wint niet!

Het seizoen van de Hardinxveldse volleybaldames begon afgelopen zaterdag in Hendrik Ido Ambacht. Het team bestaat dit jaar uit een mix van routiniers en jonge, talentvolle speelsters. Afgelopen zaterdag traden de “golden oldies” Wilma, Renée Yvonne en Linda samen aan met de jonge “honden” Arriëtte, Jorinde en Nadine tegen Vollido. Een team met een hoop ervaring (én trainer). Duidelijk op papier iets sterker dan ons frisse, fruitige, nieuwe, trainerloze teampje. De insteek voor deze wedstrijd was:  goede pass, goed communiceren en vooral veel plezier. Dat laatste hebben we zeker gehad: Het was leuk!

We begonnen de eerste set met Renée op de bank, omdat het schoudertje van Linda niet koud mocht worden volgens Wilma (die denkt ook aan alles). Aangezien we dus ook geen coach hebben is Wilma zo’n beetje ons mannetje van alles (aanvoerder, coach, trainingsbeul, noem maar op). Van dat laatste zijn ook filmopnames gemaakt. Het lijkt net alsof wij met kogelvrije vesten moeten trainen van beul Wilma, maar schijn bedriegt. Dat vest zorgt voor wat extra kilo’s en net voor wat meer hoogte aan het net ;-). We hebben ook nog nooit zo goed geblokt als deze wedstrijd! Dus Wilma bedankt! Het zou nog leuker zijn als je de volgende keer zelf ook meedoet ;-)!

In de eerste set waren we eigenlijk verbaasd van onszelf. We waren gretig, communiceerde en hadden plezier. Door wat passfouten en allerlei andere slordigheden konden we de set niet naar ons toetrekken. Toch overheerste een goed gevoel en begonnen we fris en fruitig aan set nummer twee.

In deze set mocht Linda op de bank zitten en kon Renée haar vertrouwde plekje op midden weer innemen. Ondertussen sloeg onze jonge hond Jorinde zo ongeveer de putten in de vloer bij Vollido. Ze hadden geen enkel antwoord op haar aanval. Dat maakt de set spannend en een mooi spel om naar te kijken. Helaas trokken we wel wederom aan het kortste eind.

In set drie zat Nadine op de bank en vertrok Linda naar de passer/loper positie. Veel mogelijkheden om te wisselen waren er deze wedstrijd nog niet omdat de selectie nog niet helemaal compleet is. Hester ligt ergens aan de andere kant van de wereld op het strand en Annemarie is hard bezig aan haar comeback na haar bevallingsverlof. Set drie liet eigenlijk hetzelfde beeld zien als de voorgaande sets. Een harde serve van Vollido, met daarop niet altijd een (goed) antwoord van OKK. Er werd gevochten voor ieder punt en als er een aanval van onze kant opgezet kon worden, dan werd deze door de middenaanvallers Renée en Jorinde ook keihard binnen gemept. OKK kon bijblijven, maar bleef door eigen foutenlast achter de feiten aanlopen. Opmerkelijk punt in deze set werd gemaakt door Renée die een kill-block had op een 3-meter-aanval van Vollido (deze bal mag normaalgesproken niet geblokkeerd worden). Haar reactie: Zo, nu we toch geen trainer hebben, kon ik dit ook eens doen ;-).

Set 4. Yvonne op het bankje en Nadine weer op passer/loper. We begonnen deze set met een voorsprong, maar konden deze niet verder uitbouwen. Tot het laatste punt hebben we er echt alles aangedaan, maar het mocht niet baten. De conclusie is dat we net te kort kwamen. Ondanks deze 4-0 overheerst er een goed gevoel. Onze trouwste fan Rinus verwoorde het zo: “Ik had het slechter verwacht” (ja bedankt Rinus). Wij voelen in ieder geval dat we puntjes kunnen gaan pakken als het passje nog net ietsjes beter is en het spelletje ietsjes sneller. De “golden oldies” hebben dit uitgebreid nabesproken in de kleedkamer. En wat de jonge honden aan het doen waren? Iets met mooie mannen, volleybal en een leuke libero ofzo……