In mineur de winterstop in

Afgelopen zaterdag stond een bijna voltallige selectie (Mark was sneeuwsnuiven in Oostenrijk) in de zaal in Rotterdam-Noord. Naast dat de sfeer er goed in zat, was er weer trouw publiek meegereisd om ons aan te moedigen tegen het lager geplaatste Fusion. De resultaten van afgelopen weken zijn wat ons betreft wisselend, en wel onder ons gebruikelijke niveau geweest. Hopelijk konden we vandaag de nodige punten pakken om aan te blijven sluiten bij de top 4!

En zo begonnen we ook. In de 1e set hadden we geen enkele moeite met Fusion. Ons spel klopte, iedereen maakte zijn puntjes en de afstemming aan het net en achterveld waren netjes op orde. Geholpen door vele eigen fouten van de tegenstander konden we van speelhelft wisselen. Na wat wijzigingen begon de 2e set wat stroperig. Fusion bleef voortdurend een paar puntjes voor, hun foutenlast ging omlaag en die van ons omhoog. En dat bleef de rest van de wedstrijd typeren. En eigen fouten maken is prima als daartegenover staat dat we onze punten maken, maar dit gebeurde niet. En dan wordt het heel zwaar volleyballen... 

Aan het einde van de wedstrijd dropen we met een 1-3 verlies af naar de kleedkamer. Vorig jaar beleefden we dezelfde trend van een mindere periode rond de winter, we hoopten dat dit jaar toch voor te zijn. Helaas konden we ook ons publiek geen mooie pot leveren waar ze voor kwamen, en zullen we nog meer oliebollen moeten bestellen bij de club om de kerstvakantie zo door te komen. Verliezen doen we allemaal, maar verliezen omdat we ver van ons eigen niveau zijn is wel pijnlijk. 

Gelukkig konden we voor een habbekrats bij de Weide de dikke patat naar binnen krijgen, het even niet over de wedstrijd hebben en op de hoogte komen van de laatste romantische perikelen van onze talentvolle jeugd.