Heren 1Teampagina
Een nieuw seizoen. Nieuwe gezichten, nieuwe mogelijkheden. De mannen van heren 1 hebben er weer zin in! En wat is er leuker dan om zo’n nieuw seizoen te starten met een gezellig, ontspannen teamweekend.
Er wordt ruim van tevoren een datum afgesproken, zodat iedereen weet waar hij aan toe is. Ook over de invulling van het weekend hoeven de mannen zich geen zorgen te maken; dat regelt trainer André wel. En ach, de frustratie die hier en daar ontstaat door de opvallend karige communicatie over verdere details mag de pret niet drukken. De locatie: een gemoedelijke camping, verscholen in het groen met de idyllische naam “Zonneland”. Dat de weersverwachting zich nou net dat weekend niet wil schikken aan die naam, daar laat je je natuurlijk niet door van de wijs brengen. Gezelligheid maak je tenslotte zelf. En ook als blijkt dat twee teamleden vrijdagavond eerst nog een bruiloft hebben, wordt daar een oplossing voor gevonden: dan vertrekken we toch gewoon met z’n allen wat later. En zo stond de groep om 1 uur ’s nachts voor de poort van de camping te wachten, totdat André, die al eerder op de avond was vertrokken, hun zou komen wijzen waar het feest kon gaan beginnen. Het bier werd maar alvast aangebroken.
Toen André echter bij de poort verscheen, bleek hij niet alleen te zijn. Hij nam niet eens zelf het woord. De leiding bleek dat weekend in handen te liggen van een onbekende vrouw. Vooraf zou die wetenschap de volleyballers wellicht nog enthousiaster gemaakt hebben, de werkelijkheid pakte echter anders uit. Defensiespecialiste Marlon Beekman maakte de mannen op vrij directe wijze duidelijk dat het bier een onverstandige keuze was, plezier op dat moment overbodig, teamdoelen zinvol en gehoorzaamheid een must. Ik weet niet precies wat er op dat moment in die hoofden omging, maar dat de ideeën over het weekend wat werden bijgesteld was duidelijk.
Over het opzetten van hun tenten hadden de mannen weinig te zeggen. Per drietal kreeg maar één iemand toestemming om te praten. ’t Valt toch al niet mee, zo in het stikdonker. En je niet zelf het drietal mag kiezen. En ook niet wiens tent je gaat opzetten... Na ook nog een partytent van 8 bij 3 m te hebben opgezet, kregen ze toestemming om naar bed te gaan. Nadat Arie S. zijn 50 cm dikke luchtbed had opgepompt, werd het vrij snel stil.
Een sympathieke 4,5 uur later werd iedereen weer gewekt. Als Mischa op dat moment had mogen kiezen tussen een kop koffie of het verzorgen van de warming-up dan had ik zijn keuze wel geweten. Die keuze kreeg hij echter niet. Ik denk dat we hem er maar niet al te vaak meer aan moeten herinneren. Na de fysieke warming-up werden ook de raderen binnenin aan het draaien gebracht. Zo moest iedereen van elke medespeler een positieve en een negatieve eigenschap opschrijven. Dit werd vervolgens binnen de groep geëvalueerd wat de nodige openheid teweegbracht. Het werd zeer gewaardeerd en langzamerhand begon het teamweekend toch weer wat meer kleur te krijgen. Ook de defensiespecialiste leek toch iets minder bitcherig te zijn dan ze in eerste instantie deed overkomen.
Dat laatste kwam weer aardig op losse schroeven te staan toen ze de groep vervolgens meenam buiten de camping voor van allerlei activiteiten. Er werd flink wat afgejogd, waarbij het nodige aan materialen meegesjouwd moest worden en af en toe teamgenoten gedragen moesten worden. Als iemand nog een tip wil over hoe je iemand het beste kunt dragen: vraag het Jan-Willem. Als je wilt weten hoe je in ieder geval niet gedragen wilt worden: vraag het Arie H. Er werd gekropen, gesprint, geklommen, krachten gemeten. Blind vertrouwen, samenwerking en teamgeest werden vereist. De eerder op de dag besproken karaktereigenschappen werden hierbij volop getriggerd. Ook van André werd het uiterste gevraagd: hij mocht zich niet met zijn spelers bemoeien. Iets onmogelijkers voor hem zou ik niet kunnen bedenken. OK, een half uurtje stilzitten misschien. Daar was hij de avond ervoor al mee gepijnigd toen we aan het begin van de avond al op de camping arriveerden en vervolgens nog uren moesten wachten tot de rest van de groep aan zou komen.
Toen de groep enkele uren later weer op de camping terugkwam, was de pijp aardig leeg. Na het opruimen van de tenten volgde nog een evaluatie. Het gaf veel stof tot nadenken, maar daardoor ook handvatten om het komende seizoen mee aan de slag te gaan. Met als belangrijkste doel om van heren 1 een hecht team te maken. Dat daar nog wel enige winst in behaald moet worden, bleek wel uit het telefoontje dat André kreeg bij het vertrek. Het was Erik-Jan. Hij was nog even naar het toilet geweest op het moment dat de rest van de groep de auto instapte. Hij zag nog net hoe André als laatste de camping afreed, maar wist hem rennend niet meer in te halen. Hij werd alsnog opgewacht, waarna het richting huis ging. Het weekend werd gezamenlijk afgesloten bij een vertrouwde eetgelegenheid in Hardinxveld.
Een nieuw seizoen. Nieuwe inzichten, nieuwe mogelijkheden. Heren 1 is er klaar voor!
Klik hier voor de alle foto's.
prachtig verslag gj! weer ouderwets. vraag me toch echt af in hoeverre het geslaagd is gezien het ej voorval.Haha geweldig hoe mooier kun je een teambuilding afsluiten?
27 augustus 2012, 11:56
replyAnnemarie 27 augustus 2012, 13:21
replyArjen 27 augustus 2012, 20:03
reply