De Dordtse Donderslag

Na een middag vol thuiswedstrijden waarbij we de kunst konden afkijken (of in ieder geval konden oefenen met aanmoedigen en bierdrinken), was het om 19:30 dan eindelijk zover: Heren 3 mocht aantreden, keurig na Heren 5. De tribunes nog warm, de kantine nog vol en de spieren... nou ja, die moesten nog even op gang komen.

Set 1 – Zakelijk met een vleugje luiheid

We begonnen de eerste set alsof we net uit een vergadering kwamen. Niet wild enthousiast, maar wel zakelijk en effectief. Met EJ en Tobias op de bank werd er degelijk gevolleybald. We serveerden, blokkeerden en tikten alsof het een zaterdagavondklus was (en dat wás het natuurlijk ook). Resultaat: 25-19 winst. Appeltje-eitje.

Set 2 – De ineenstorting

EJ en Niek namen het bankzittersstokje over, en dat bleek misschien een klein tikkeltje fataal. Voor we met onze ogen konden knipperen, stond het 5-18 voor de tegenpartij. We vroegen ons even af of we niet per ongeluk op veld 3 hoorden te staan. Maar hé, we zijn Heren 3. Met een paar vlammende serves, een zwetende tegenstander en wat slimme ballen, kwamen we nog aardig terug. Helaas nét niet genoeg: 21-25 verlies.

Set 3 – Het brullende wonder

Vastberaden om het tij te keren, betraden we het veld met hernieuwde energie. Tobias en Mark namen plaats op de bank, terwijl de rest zich opmaakte voor een serieuze comeback.

Terwijl Heren 1 naast ons de longen uit hun lijf stonden te brullen (dank, jongens), begonnen de tegenstanders te twijfelen of ze tegen één team speelden of een halve fanfare. Het werkte. Met 25-23 trokken wij aan het langste eind. De ban was gebroken.

Set 4 – De bril van Jos en het nekje van Wilmer

Zelfde opstelling, zelfde focus, maar dan met extra motivatie: Jos (TC én teamgenoot) stond langs de kant, strenge over zijn bril te kijken. Je weet dan dat je dan beter geen ballen laat vallen. We lieten zien dat we konden volleyballen zoals alleen Heren 3 dat kan: solide, slim en met af en toe een artistieke misser. Maar vooral: 25-16 winst. Hoogtepunt? Een chique nekje van Wilmer dat zelfs de scheids deed twijfelen of zij naar een circusact of een volleybalwedstrijd stond te kijken.

En dan, nét als je denkt dat het niet gekker wordt, komt er ineens een coach uit het niets op het veld gestapt. Niemand had hem nog gezien, maar daar stond hij, onze mystery coach, die z’n eigen overwinning elders kwam vieren én ons spontaan meenam in zijn triomftocht.

Eindstand: 3-1 winst voor Heren 3

Dit zorgt ervoor dat we door zijn in de beker als nummer 1 van de poul. Nu kan de normale competitie echt beginnen!

Op naar de volgende!