Niet om over naar huis te schrijven

18:30 ‘s avonds op een zaterdag. Wie verzint het om rond etenstijd te gaan volleyballen? Maar goed, na de 4-0 winst van vorige week kunnen we met Heren 3 wel wat hebben. Tenminste, dat gevoel was er. Van het team zelf, waren even niet zoveel aanwezigen. Gelukkig waren enkele hulptroepen van JB beschikbaar.

De voorbereiding van de wedstrijd begon al lekker toen bleek dat de foyer dicht was. Helaas niet de benodigde koffie, energydrank en chocolade kunnen scoren daar. Dan maar snel naar het schilderachtige Rotterdam West.

Aangekomen bij de thuisbasis van Hou Stand, konden we nog even genieten van hoe ons MB2 de vijfde set en daarmee de wedstrijd wonnen. Mooi voorbeeld voor ons, maar wij wilden wel sneller klaar zijn.

Snel werd duidelijk dat we in een iets andere ambiance zouden spelen, dan de meesten van ons gewend zijn. Een paar fanatieke fans zongen uit volle borst spreuken voor de thuisploeg, ondersteund door hard tromgeroffel. Als kers op de taart mochten we centercourt spelen. Het was echter even zoeken naar het veld, aangezien die lijnen vaag lichtgroen gekleurd waren. De achterlijn aan de overkant was niet te zien, dus serveren moest soms op gevoel.

Roeien met de riemen die we hebben, dus maar gewoon met volle overtuiging de wedstrijd beginnen. Dat lukte ook zeker te weten. Met energiek en gestructureerd volleybal kon de eerste set op onze naam geschreven worden.

Set twee keken we helaas al snel tegen een vieze achterstand aan. Structuur en absolute wil om te winnen, waren even ver te zoeken. Vooral het “team” aspect van volleybal zakte erg weg. Na in de time-out een wake-up call te krijgen, kwam de vechtlust enigszins terug. Chaos werd deze set bestreden met chaos en we haalden toch het laatste punt van de set binnen.

Jammer genoeg zette de trend voort, waarin bij ons steeds minder lukte en bij Hou Stand steeds meer. De Rotterdammers begonnen bloed te ruiken en trokken vaker aan het langste eind in de rally. De manier waarop was vaak wel frustrerend, aangezien het niet altijd met mooi volleybal was. De termen “campingvolleybal” en “CMV” werden onder andere geuit. Ook de scheidsrechter bleek soms aparte keuzes te maken in wat hij dacht te zien en wat fysiek mogelijk was. Bijvoorbeeld twee geslagen ballen, via het blok uit, werden als bal in het net gezien. Terwijl deze toch echt met een heel andere hoek het “net” verlieten. Hoe dan ook, geen scheids is perfect en de beste man maakte aan beide kanten wat foutjes. Het verloop van deze wedstrijd lag dan ook vooral in onze eigen handen.

Nog wat wissels en een switch naar alles of niets volleybal konden niet voorkomen dat een 2-0 voorsprong werd verpest. De winst uit de handen geglipt.
Een wedstrijd om niet over naar huis te schrijven, maar ook de mindere dagen delen we met de vereniging.

Teleurgesteld moesten we ook nog op zoek naar eten. Een goed diner was aan vele nog niet gegund deze dag. Besloten werd om z’n allen maar naar het restaurant met de gouden bogen gegaan. Na het leggen van een goede bodem, ging ieder zijn eigen weg om met het verdriet om te gaan.

We willen de enkele hardcore Heren 3 fans in het publiek bedanken. Ondanks deze teleurstelling zien we jullie graag weer.