Zet volgende stap in de beker

Afgelopen 26 oktober was de zaterdag van de grote reis: Uden. Daar wachtte ons eigen Heren 3 de volgende ronde in de beker met een driekamp. Onze vrienden en buren van Vridos waren net als wij afgereisd naar het verre Uden, waar thuisploeg Saturnus de touwtjes in handen hield. Vridos was er al om de eerste wedstrijd tegen hen te spelen. Met de halve familie Den Ouden aanwezig konden zij helaas geen vuist maken tegen Saturnus en moesten na 0-2 verlies het tegen ons op gaan nemen. Voor ons beiden een generale, omdat we over twee weken in de competitie opnieuw elkaar treffen. 

Maar voor iedere lezer die denkt Heren 3 al te kennen, moeten we u toch even op de hoogte brengen van vers bloed en frisse inleners. Allereerst was het aan Kilian Buchner om zijn eerste minuten te maken. Hij is de grote broer van Jonathan uit jongens B, niet te verwarren met Jonathan uit Heren 3, niet te verwarren met Jonathan uit Heren 1. Wat fijn dat we namen hebben bedacht om elkaar te onderscheiden. 

Meerdere spelers van Heren 3 schenen door afwezigheid, waaronder Peter, Cornel, Wilmer en Thom. Thom was er wel, maar die vond het handig om woensdag door zijn enkel te gaan. Jos (die vorige week zijn eerste stapjes in het veld zette) mocht daardoor alles spelen. Om Peter te vervangen was Jasper ingevlogen als libero, en konden we Ronan van Heren 2 lenen om de balletjes naar de aanvallers te gooien. Wilmer had geen vervanger nodig, Jonathan (van onszelf) en Hjalmar worden eigenlijk nooit moe. Zoals altijd waren de trouwe passer-lopers Mark, Niek en E-J gewoon aanwezig. Waarom dit dan benoemd wordt? Geen idee. 

Nadat het even gelijk opging in de 1e set, bleek al snel dat we weinig tegenstand kregen van Vridos. Zonder dat we fantastisch speelden voelde Vridos blijkbaar zoveel druk dat ze zeker 10 punten hebben weggegeven door fout te serveren en uit te slaan. Je zou denken dat de 2e set wellicht verandering zou brengen, maar daar kwam niets van in. Precies hetzelfde spelbeeld volgde en wij hadden de 1e overwinning op zak. 25-15 en 25-16 stond op het scorebord. 

Dan Saturnus. Als je snel keek dacht je dat Tom Koops bij hen in het veld stond, maar gelukkig was het zijn broertje. Aangezien Saturnus vrij overtuigend van Vridos won, wisten we dat het wat spannender ging worden. En dat bleek. In de 1e set hadden we moeite met de service, waardoor we weinig druk bij hen neer konden leggen. Het was soms rommelig en gezichtjes in het veld stonden gefrustreerd. De coach van Saturnus vond het ook heerlijk, zo was te horen. Tegen het einde van de set leek het wel wat meer gelijk op te gaan, en was het Jos (wat maakt die jongen toch grote stappen, wellicht als hij groot is een plekje in Heren 1?) die met scoren en zijn aanwezigheid in het veld het voortouw nam. Helaas was het wel 17-25, en stond de volgende set te wachten. 

Met een wissel in de passer-lopers en het ritme van het einde van de 1e set konden we starten. Lukt het de frustratie van ons af te gooien, en ons eigen spel te gaan spelen? De start was beter dan de 1e set. Passjes waren beter, en er werd ook meer verdedigd. Dit zorgde voor meer rust, en meer vertrouwen aan het net. Jos trok zijn ingezette lijn door en het harde werken in het achterveld begon vrucht af te werpen. Ergens bij de 10-10 was het nog spannend, maar opvallend waren de eigen fouten die Saturnus ging maken. Druk van ons? Onkunde? Wie zal het zeggen? Aangemoedigd door meegereisd publiek (het is tegenwoordig gewoon vreemd als de familie van Hjalmar er niet is) ging het ineens hard en was het 25-17 voor ons! De bank van Saturnus was stil. Ze stonden toch wat te ver van de zon vandaan om genoeg licht te ontvangen voor leven. 

We gingen de '5e' set ongewijzigd in. Daar bleven we telkens een paar puntjes achter. Maar het vertrouwen bleef, en zij vonden het nodig om in de laatste cruciale punten uit te slaan en fout te serveren. Druk van ons? Onkunde? Wie zal het zeggen? Ons spel bleef degelijk en alles hielden we van de grond. Ronan speelde nog even de blokkering helemaal weg. 14-12, matchpunt. Waar E-J het in eerste instantie niet lukte om de bal tegen de grond te werken, hadden ze genoeg moeite en kregen de we de free-ball. Die wist Jos wel af te maken en wij konden weer dansend en huppelend en springend te overwinning vieren. Lekker man. Naar de volgende ronde. 

Volgende week een weekend niks, en dan vol vertrouwen naar de tweede clash met Vridos!