We zitten niet op tennis!!

Zaterdag 13 april was onze laatste wedstrijd. De avond ervoor hadden sommige nog genoten van een potje volleybal van Heren 1. Omdat we weer om 10:30 in de wielewaal moesten staan op zaterdag, ging de wekker in sommige huizen weer op tijd.

Esther en Rebekka waren er als eerste en stonden met smart te wachten op Sanne en Thirza, die eigenlijk te laat in de sporthal waren. Helaas hebben we maar 4 spelers en moet er nog worden ingedraaid bij de CMV-5, want anders hadden zij langs de kant gezeten. Alle 4 de meiden hadden er heel erg zin in. Veel druk was ervoor ons niet bij, want we stonden toch al laatste en er viel voor ons dus niet veel meer te winnen. Natuurlijk leek het ons allen wel leuk om in ieder geval nog voor 1 of meerdere sets te gaan.

Halverwege het inspelen werden we gestoord door Wouter en het andere CMV-5 team. We moesten nog even op de foto met de sponsors van de CMV-5. De tegenpartij wachtten gelukkig geduldig en na een officiële foto (zelfs de sponsors stonden te kijken van Wouters precisie) konden we beginnen met de wedstrijd.

Voor we begonnen vroeg ik aan de meiden of ze zoveel mogelijk wilden roepen, bovenhands wilden spelen en zoveel mogelijk plezier wilden beleven. Die plezier was er te vinden en we gingen redelijk gelijk van start. Halverwege de set ging Sanne door haar enkel heen en vreesde we dat ze niet meer door kon spelen. Gelukkig stond ze op en kon ze door gaan. Wel riepen we de meiden van het andere team erbij voor als het niet zou gaan. De concentratie was door dit voorval wel ver te zoeken en we verloren de eerste set met 26-19.

De tweede set begonnen we weer met een frisse start. Het ging eigenlijk wel goed. Er werd veel in drie keer gespeeld, de opslag ging over het algemeen wel goed. Op een gegeven moment stonden we wel achter, doordat er werd vergeten om drie keer te spelen, maar die achterstand wisten we weer te repareren door weer goed in drieën te gaan spelen. Uiteindelijk werd het wel spannend, maar OKK’70 bleek de langste adem in deze set te hebben en wonnen met 28-26.

De derde set begonnen de meiden op volle adrenaline. Ze zeiden letterlijk tegen mij: “Ik sta helemaal te trillen van de vorige set.” Ze renden voor elke bal en het ging ook gewoon goed. Rebekka en Thirza sloegen de ballen zelfs over het net heen. De tegenstander kon niets met deze ballen, dus kregen we makkelijker punten. Richting het einde van de set werd er wel vergeten om in drie keer te spelen en ik stond naast het veld te roepen: “Meiden in drieën spelen, we doen hier niet aan tennis of pingpong!” Ook deze set werd door OKK gewonnen met 25-23.

De beruchte vierde set, of was dat eigenlijk de derde? In ieder geval wisten de meiden dat ze deze moesten winnen en dus ook alles op alles moesten zetten om het te winnen. Ook in deze set heb ik wel naar de meiden moeten roepen: “Meiden in drieën spelen, we doen hier niet aan tennis of pingpong!” De tegenpartij kwam wel steeds verder voor te staan, waardoor de meiden een beetje gefrustreerd werden. En helaas zoals de meeste meiden dat doen, reageren ze dat op elkaar af. Op een bepaald moment hebben we afgesproken dat alleen ik nog zou coachen en de meiden alleen elkaar mochten oppeppen, voordat er ruzie onderling in het veld zou ontstaan. We kwamen wel weer terug, maar verloren met 24-26.

Dat betekende een vijfde set. De kinderen van de tegenstanders dachten dat de wedstrijd al was afgelopen, maar wij wisten beter. We hadden al een keertje eerder een vijfde set gespeeld en deze gewonnen. Ook wist ik dat wij aan het begin van de set in het voordeel waren. Wij zouden beginnen met serveren en die was toch iets beter dan die van de tegenstander. Met de meiden werd er afgesproken dat er meer vertrouwen moest zijn onderling. Ze moesten ervan uit gaan dat de persoon voor bij het net ook echt liet weten wanneer zij wel of niet de tweede bal zou pakken. Daarover was al wat verwarring geweest in de voorgaande sets. De meiden wisten het wel spannend te maken aan het einde van de set. Het werd uiteindelijk 17-15 voor OKK’70. De laatste wedstrijd van het seizoen was dus nog een winst voor CMV-5 team 2. De tweede van dit seizoen.

Nog een laatste woord van coach Sara. Ik ben echt trots op de meiden hoe goed en hard ze door het seizoen heen zijn gegroeid. Niet alles was makkelijk en het was ook niet altijd leuk om bijna (met de nadruk op bijna) alle wedstrijden te verliezen. Toch hebben we 2 wedstrijden weten te pakken. Ook werd er steeds meer en beter 3 keer gespeeld. We zitten natuurlijk niets voor niets op volleybal en niet op tennis.

Groetjes,

Coach Sara